Solderen met sterling zilver op puur zilver
Ik had al leren solderen tijdens mijn opleiding tot gecertificeerde ArtClay instructeur. Maar ik wilde het solderen ook ‘s vanuit een andere hoek benaderen. Dus ging ik op cursus bij een edelsmid.
Op 3 donderdagavonden zouden we leren solderen met zilverpioentjes op het poreuze zilverklei.
De eerste les bestond deels uit theorie zoals de “capillaire werking”, en deels uit praktijk. We sneden zelf pioentjes (kleine stukjes zilver) uit een zilverplaat, leerden die pioentjes smelten tot soldeerbolletjes en soldeerden koperen ringetjes met vlakke pioentjes en met soldeerbolletjes. Het leek allemaal vrij eenvoudig. En ja, op één of twee ringetjes na die ik verbrandde, lukte het me om de pioentjes en de bolletjes op de juiste plaats te leggen en het ringetje op de juiste plaats te verwarmen.
De tweede donderdag zou voor mij niets nieuws inhouden had de edelsmid me verteld: het ontwerpen van een aantal sieraden in zilverklei. Deze gingen we in de 3de les gebruiken om de sterling zilveren onderdelen aan vast te solderen.
Ik wilde zoveel mogelijk soldeerverbindingen maken. Dus ontwierp ik een setje hanger met oorringen, en apart nog een hanger en een paar oorringen. Ik vertelde de edelsmid dat ik zetkastjes wilde integreren in het setje, om zwarte stenen te zetten. Ze glimlachte. Ik had op dat ogenblik nog geen idee dat ik het mezelf toch niet zo makkelijk maakte, of dat zij al ideeën had om me uit te dagen. De derde donderdag was het dus le moment suprème. Zou het me lukken ?
De edelsmid had onze ontworpen zilverklei juwelen afgebakken en gepolijst in de trommel. De sieraden lagen al netjes te blinken in het atelier. Ik diende nog wel de ronding voor de zetkastjes te vijlen.
De oorringen van het setje zou ik gebruiken om een schakeljuweel te maken, inclusief zetkastje. Concreet betekende dit dat ik vier soldeerpunten had op één oorring: het ringetje aan de oorplaat, het andere ringetje aan de schakelplaat, het zetkastje en de oorsteker op de oorplaat. We begonnen met het vlakke werk, het oorstekertje zou het allerlaatste gebeuren.
Het hangertje van het setje zou een bail back krijgen van twee zilverdraden waar de ketting onzichtbaar doorheen loopt. Met het zetkastje had ik vijf soldeerpunten, waarvan de vier soldeerpunten van de zilverdraad-bail back tegelijkertijd dienden te gebeuren. Stressy.
Terwijl de reeds gesoldeerde onderdelen in een biologisch afkookmiddel werden gelegd, kon ik verder werken aan de andere sieraden.
Op de extra hanger zou ik een solide bail back solderen. Deze diende ik zelf te vormen uit een stuk zilverplaat, met behulp van een rondbuigtang. De bovenkant en de onderkant dienden gelijktijdig gesoldeerd te worden.
Op de extra oorringen soldeerde ik met behulp van een “derde handje” een oorstekertje. Simpel, leek me. Alleen, na het afkoken kwam één van de oorstekertjes los. Door het veelvuldig gebruik van het vloeimiddel had ik niet door dat ik mijn soldeerbolletje tegen de rilstift aan gesoldeerd had en dus geen verbinding had gemaakt. Herbeginnen maar.
Deze sieraden dienden nu op hun beurt afgekookt te worden. Ondertussen kon ik met de hulp van de edelsmid de mooie zwarte stenen in mijn setje zetten. Na de steenzetting wou ik de oorplaat aan de schakelplaat te bevestigen. Oh neen! Ik vergat mijn oorstekers te solderen op mijn oorplaat. Het was ondertussen al 23u en we waren gestart om 19u. Iedereen zag zowat scheel van vermoeidheid. De edelsmid stelde me gerust: ik was ver genoeg gevorderd om de oorstekers thuis te solderen en de juwelen af te werken.
Natuurlijk beschikte ik daarvoor niet over de juiste gereedschappen. Na een deugddoende slaap bestelde ik één en ander via internet. Ik kan niet wachten tot het materiaal wordt geleverd en ik verder kan met de juwelen.
Na xxx dagen van ongeduldig wachten is het pakje aangekomen. Eindelijk terug aan de slag.
En dit zijn de resultaten
Comments are closed.